Zurück zur Übersichtsseite der 225-Jahr-Feier

Festanspraak to de 225-Johrfier in Huttendorp an'n 9. Juni 2001

Verehrte Ehrengast uut Politik, Verwaltung, Wirtschaft un Kultuur!
Lewe Vorsitter von Vereene un Verbänn!
Beste Heimaatfrünn uut Huttenbuss un umto!
Lewe Dorpslü'e uut Huttendorp! - Miene Damen un Herrn!

Blooß hacken un graben,
maakt Möh un bringt Sweet;
man minn sünd de Gaben,
un Noot blifft un Leed.

Düssen sinnigen Riem much ick miene Anspraak voranstelln, droppt he doch so recht den Karn von de eersten Johrteihnte von dat Kultuurwark hier in Huttendorp.
Op de Tabell Nr. 4 in den Anhang von Karl Le'endahl sien Moorchronik "Jürgen Christian Findorffs Erbe" is uutwiest, datt de Moorkolonie Huttendorp 1776 grünnt worn is. Un doorum fiert wi hier un nu dütt Dorpfest, de 225 Johrfier. Man de Siedlungsgeschicht von dat Huttendorper Gebeet fangt nich eers 1776 an; nä, wi mööt veel wieter retourgahn, so nah de Tiet um l690.
Door wahn in Huttenbuss wiet achterto op'n lüttje Ste'e, wohrschienlich mit de Hoff-Nr. 5, een Dierk Möhlmann, de mit 44 Johr doot bleef un den siene Fro Mette, geb. Biermann, in tweete Ehe 1705 eenen Johann Stelljes uut Öberenn heiraat hett. Un düsse Huttenbusser Ste'e is laterhen an Huttendorp kamen un hett de Hoff-Nr. 21 kregen.
De tweete Begebenheit, wo dat um Huttendorper Angelegenheiten gung un de 9 Johr vor de Naamsdööp posseert is, kann'n in een Osterholter Gerichtsprotokoll von'n 1. September 1767 nahlesen:

"In de Gegend twussen Heudorp un Huttenbuss kann eene ne'e Kolonie anleggt weern. De Sche'en sünd von den Moorkommissoor Jürgen Christian Findorp all uutmetenun mit Eckpöhl fastsett' worn."

De Geheeeme Raat von Bremer geef door sogoor all de Order ruut:

"Von de Bewarbers, de sick all mellt hebbt, schööt blooß de fliedigsten un spoorsaamsten uutsocht weern, vor alln Deeln de, wer uut de olleren Kolonien Heudorp, Huttenbuss un Vieh stammen doot."

1768 harr Findorp sogoor all den Plaan bit in't Enkelte opteekent, den Kostenvoranslag opschreben un allns nah Hannober henschickt.
Dat hannel sick um 20 Ste'en, de jede for 7 Daler begrüppt weern kunnen, un um Grootopdrääg, de mit Kosten von 500 Daler anslaan wöörn.
Man een Johr later verlang de Chuurfürstliche Kamer von den Moorkommissoor ne'e Unnerlagen mit sietere Bedräge, jem duch dat Ganze veel to düer.
Door änner Findorp den ganzen Kraam woller um. He legg de Füerste'en op 17 fast, un jede Ste'e schull mit'n Andeel von 16 Morgen an de Meenheit von de Vorweiden in'n Ganzen 54 Morgen, also 13 un'n halben Hektoor, groot weern. Man ook nah düsse ne'e Ingaaf geef dat noch Moleschen. De Grenzgraben gegen de Düwelsmöörschen Weiden muss neet fastleggt weern. Findorp bleef nix anners ower, he muss de ganze Feldmark nochmaal woller neet vermeten un ook door setten sick de "Owermeier" - so beteeken sick de dicken Buern von guntsiet von'e Hamm - noch gegen op. Un se kregen dat ook noch döör, datt de ganze Angelegenheit meist een Johr vor Gericht verhannelt weern muss. Eers an'n 13. September 1770 kunn de Grenzgraben uutschacht weern. Mit 20 Arbeitslü'e gung Finder to Wark. As denn endlich de Arbeit beschickt wöör, funnen sick nah so veel "Hickhackeree" aber keene Bewarber mehr in. Ook mehr Freeheiten, weniger Afgaben broch keene Anboowilligen in dat ne'e Gestrick.

Wat posseer? De Gröbens im Gruppen wussen woller dicht, de Öber sacken in un de Wege spööln uut. Eers 5 Johr later, also 1776, funnen sick 11 Lü'e praat, den Anboo to wagen. Findorp kreeg den Opdrag, de Umloopgröbens woller in Stand to setten, un dat ne'e Dorp kreeg doornah sienen Naam.

Twee Johr later, an'n 3. Januoor 1778, wöörn denn all' 19 Ste' en in de Hauptflucht von dat Dorp besett. Door is noch bi antomarken, datt fief Buernjungs uut dat Dorp Düwelsmoor, de sick ook beworben harrn, aflehnt worn mit den Tosatz: "Unner keen Umstänn", denn de Düwelsmöörschen hebbt de Chuurfürstliche Kamer un dat ganze Siedelwark toveel Kummer un Unkosten maakt.
Dat wöör de Wraak von't Amt, "die Rache der Obrigkeit".
De Anboolist von 1778 wies Jungkeerls un Hüßelfomieljen uut Huttenbuss, Vieh, Öberhamm, Nee-St.Jürgen un Heudorp op mit Nööms. de dat door vondaag to'n groden Deel noch geben deit, äs Stelljes, Tietjen, Monsees, Renken, Gerken un Mahnken, de aber hüdigendaags op annere Hoffste'en to finnen sünd:
Bi Tietjen, damaals op Nr. 2, leeft vondaag Stelljes, bi Stelljes Nr. 8 leeft vondaag Monsees un bi Stelljes Nr. 13 leeft vondaag Gerken - de toeers op Nr. 4 wöör. Blooß op Nr. 5, door sitt von Anfang an de Naam Thoden fast un sogoor de Vornaam mit Johann Martin is in den eersten Deel woller desulbige as damaals.
Acht Generatschonen Thoden un sogoor ook twee Interimsweerte mit densulbigen Tonaam! Denn de Tipke Thoden, geb. Kück uut Heudorp, heiraat nah ehrn 1814 mit 23 Johrn verstorben eersten Mann Johann Thoden den sien Bro'er Harm un nah den sien Dood 1819 in drüdden Ehbund den Bro'er Otto. Un beide Brö'ers hebbt for den Hoff instahn, bit de ollste Jung Johann uut eerste Eh' vulljohrig wöör.
As Besonnerheit uut de Anfangstiet is noch to vermelln, datt de Regierung dat Booholt for de Siedlers tollfree ranschippern lööt. So kregen de Huttendorper Anbuern 400 Balken un 800 Spoorns for'n goden Pries anlewert. Doorum geef dat 1780 ook blooß noch 4 Hütten as Wahnhüüs. Op de Kontrullfohrt, de Findorp mit de Amtslü'e von Osterholt, Le'endahl un Otterbarg un den Regierungsraat von Bremer in datsulbige Johr unnernöhm, wor' beslaten, datt Huttendorp um fief Füerste'en (Nr. 20 bit 24) to je 37 Morgen Moorland opstockt weern schull. So kööm ook dat wille un blooß deelwies besiedelte Moorland in'n Süüdoosten von de Feldmark in rejelle Kultuur un an Huttendorp ran.

As Nahwoort to dat Protokoll ower den Tostand von düsse junge Moorkolonie is noch extro opnöömt un ruutstreken, datt de Anbuern door besonners fliedig un umsichtig to Wark gaht un datt to hapen is, datt düsse Boorehg een von de besten in'n Moor weern kunn. Dat wöör een Uutteeken, de in de Anfangsjohrn nich faken vergeben wor´.

Den Eersten sien Dood,
den Tweeten sien Noot,
den Drüdden sien Broot.

Düsse Spröök word jummer woller opnöömt, wenn ower de Geschicht von den Anboo hier bi us in use Regioon snackt oder Bericht geben word. Denn denkt 'n: "Ja, swoor hebbt se 't harrt, de Eersten, de den Anfang op de enkelten Hoffste'en waagt hebbt." Un dat wöör't denn ook. Aber wat door in'n Enkelten, so to seggen von Fall to Fall achterstickt, achter dat: "Den Eersten sien Dood", dat lett sick besonners düütlich maken an de eersten Fomieljen in Huttendorp. Ick hebb mi maal de Möh maakt un dat Karkenbook von Weyerbarg döörkeken, un door is mi dat so recht to Befunnen kamen, dütt "Den Eersten sien Dood":
Hinnerk Priggen op Nr. 1 hett dat blooß een Johr in'n Moor döörstahn. He is, 50 Johr oolt, Wiehnachten 1797 storben. - Claus Monsees op Nr. 4 sien Fro is all mit 21 Johr doot bleben. Johann Thoden op Nr. 5 is blooß 33 Johr oolt worn; sien Bro´er, den siene Fro in'n 2. Ehstand heiraat hett, is ook all mit 34 Johr mit'n Do'e afgahn. Christoph Kück op Nr. 7 hett mit 38 Johr de Ogen for jummer slaten un sien Nahfolger Harm Renken hett de 30 man just to faten kregen.
Bi Johann Stelljes op Nr. 8 is de Fro Magreth, geb. Tietjen, tominnst noch 50 Johr oolt worn, aber sien Swiegerdochter Metta, geb. Kück, hett all ehrn 34. Geboortsdag nich mehr beleeft, eenen Monaat vorher is se storben. Johann Stelljes op Nr. 10 is in de 50er half nah 60 henkamen; aber dat is ook ja noch keen hohget Oller.
Gevert Lütjen op Nr. 11 is mit 47 Johr doot bleben un sien Fro sogoor all mit 43. Marten Monsees op Nr. 14 is man just eben ower 50 worn, Johann Renken op Nr.16 blooß 37. Friedrich Tietjen op Nr. 19 is ook nich an de 60 rankamen.
Bi düsse Bilanz heff ick de veeln Kinner, de dat harde un ungesunne Leben in'n Moor nich owerstahn hebbt, noch nich optellt.
In'n Ganzen wöörn dat in Huttendorp 52, de nich maal 10 Johr oolt worn sünd. 52! Door kaamt noch maal 19 to, de twussen 10 un 25 storben sünd.

Op slimmst wöör dat bi Christopher Kück op Nr. 7. Von siene 5 Kinner sünd 4 mit een oder twee Johr storben; blooß de Deern Mogreet Ahlheit hett em owerleeft; aber ook se wor' mit 20 Johr unverheiraat von düsse Welt afropen.
Dat stickt door achter wenn dat heet: "Den Eersten sien Dood!"

"Den Tweeten sien Noot!" - Ook düsse Wöör wiest sick in Huttendorp:
Johann Tietjen op Nr. 7 geiht 1848 in Konkurs. Jürgen Stelljes op Nr. 10 verkofft siene Ste'e 1802.
Ahrend Lütjen op Nr. 12 kann sien Anwesen ook nich hooln. Un sien Nahfolger Johann Finken gifft de Ste'e 1809 ook all wieter an Cassen Wellbrock.
Hinnerk Murken sien Weeswark mit de Nr. 15 word 1810 "zwangsversteigert" un de Köper gifft den Hoff teihn Johr latcr an sienen anheiraten Neffen, also an sien Fro ehr Suster ehr Deern ehrn Mann, af.
Noch bunter geiht dat op de Ste'e Nr. 16 to: Dierk Renken verkofft 1817 an sienen Swiegerjung Hinrich Kück, un de verhökert 1833 de eene Hälfte an Claus Stelljes un de annere 1842 an Johann Wendelken.
De eerste Hälfte geiht all 1849 döör Verkoop an Gevert Stelljes un de tweete 1877 an de Schoolgemeen; allerdings kofft de Verköper Johann Wendelken mit dat Geld door de ganze Ste'e Nr. 17 von Johann Kück for. Nr. 19 kriggt 'n annern Grundeegner döör Tuusch, so kummt for Freerk Tienken, de dat grode Weeswark nich mehr hooln kunn, Jürgen Tietjen op de Ste'e.
So wiet de Nahwies for: "Den Tweeten sien Noot."

Wat wöör dat doch for'n schöne Tiet, as in Düwelsmoor noch wiet un siet, de swart anteerten Torfscheep föhrn, de Klappstaus in de Gröbens wöörn un sick for elkeen Hoffste´e-Damm een hohge eeken Holtbrugg spann, un to de Harfstiet Dag for Dag von morgens froh bi in de Nach(t) op Hamm un Beek in lange Rehgen de groden, düstern Seils tögen.
Man all' dat wöör, is lang´ all her, dat gifft't vondaag nich mehr.

So kann een swögen, de blooß dat smucke Bild vor Ogen hett. Wokeen aber maal sulben so'n Torfschipp op Wind oder sogoor op Storm staakt hett, de sütt dat mit ganz annere Ogen an. Wenn de Torfschippers den Wind ook all uut vele Richten kunnig, gauhannig un geschickt ehr Schipp schuben laten hebbt, so hett dat in de engen Gröbens un bi strammen Gegenwind op'e Hamm doch heeten: "Seil daal un linnen oder staken!" Mit wriggen wöör denn ook nix mehr to beschicken.
Un denn gah man bi un schuuf maal so'n vullet Halfhuntschip von 10m Längde voran. Musst all hells oppassen, datt de Boog, de Nääs von dat Schipp, just in'e Windricht steiht anners sleit di de wille Kujon dat Schipp gau rum un denn krieg dat maal woller mit den Vordersteben nah vorn. Denn loppt di aber all nah korde Tiet de Sweet von Kopp un Puckel, un du hest noch 5 Stunnen Fohrt vor di, Fohrt döör de veeln Dreihs un Öörn von de nedderste Hamm mit ehrn hoochboordigen Waterstand un keen Buss un Boom op wiedet Feld. Wenn Gluck hest, kannst di 'n beten verhaaln bi'n Owertogg in St.Jürgen, wo all 'n Dutz Scheep vor di ankamen sünd, du aber ja ook kostbore Tiet verleern deist. Un kummst du oplest afmaracht in Bremen bi'n Torfhaben an un door sünd just twee Kumpwagen mit de Ladefroonslü'e free, denn droffst di noch nich maal verpusten, nä, denn geiht dat wieter mit de Quälee:
Korbe mit Torf vullsmieten un op de Kaimüern swucksen. Soss Kubikmeter drögen, stubigen un hartkantigen Torf! Denn steihst aber to.
Un ook doornah blifft di nich veel Tiet to'n Verhaaln. So dra, as de Peer anschirrt sünd, musst du achter dat Fohrwark anpedden nah dienen Torfkunnen un door - wenn't Molöör wesen schall - den Brenntorf twee Treppen hooch op'n Böön puckeln. Büst denn nah so veel Maracheree op lest woller an'n Haben, denn eers kannst di'n beten Tiet laten to'n Afspööln von Hannen un Gesicht an'e Boordkant mit Habenwater, to'n Pannkoken-Warmmaken op den lüttjen Füerheerd unner't Verdeck un to'n Eten un Drinken op dat Boomstell. Wull du aber densulbigen Dag noch retour nah Huus, denn droffst di ook door nich allto langen bi ophooln, op keenen Fall ankehrn in een von de veeln Weertshüüs.
Eers wenn du op de Truggreis den Weyerbarg op Sicht hest un de Sunn noch an'n Heben steiht, denn kannst dat wat sinniger angahn laten, um Kraft to spoorn for den lesten Oort, wenn du dat Schipp von'e Hamm an bargop gegen den Waterstroom un bi de Stauwehrn gegen den Waterswall anschuben musst. Kummst denn oplest an'e Borg, denn höörst un süst nix mehr, fallst blooß noch in'e Butzen un sackst in eenen ble'ern Slaap.
So sehg de Torfschipperee in echt uut un harr nich veel mit Romantik to doon. Tomaal dat, wat ick just eben verteilt heff, de Normaalfall wöör.
Aber for de Huttendorper Torfschippers kööm dat noch veel slimmer:
1779 foddern se eenen Schippgraben nah de Hamm to. De Kamer in Hannober vertröös de Lü'e op de Tiet nah un den Uutgang von een Oordeel bi eenen Grabenprozess twussen Heudorp un Düwelsmoor. So müssen de Huttendorper wieterhen ehrn Torf ower Weiden un Wischen nah de Hollste'e an den Kanaal von Osterso' slepen. Un dat Öbel bleef bit 1820, 41 Johr lang. Dar mutt'n sick maal vorstelln!
Man ook as denn de Huttendorper den Graben von ehre Plöötze wegg nah de Hamm trecht harrn, wöörn vele Hinnernisse op de Schippfohrt noch nich uutrüümt. Eers as Klaus Witte Moorkommissoor wor', döön sick ook op dat Flach noch reken wat: Just datt he den Posten von den jungen Friedrich Findorp owernahmen harr, la'e he de Moorbuern in nah Huttenbuss.
He forder de Lü'e op, ehre Sorgen vortobringen. Se klagen ower de veeln Dreihs un Slöpen in de nedderste Hamm un ower de Missstänn op de Bremer Gerechtsame, wo bi den Owertogg in Dammsiel de Lehmbahnen so slecht wööm, datt de Scheep faken op halbe Höhgde steken bleben un se blooß noch mit Peer gegen düret Opgeld woller in Gang brocht weern kunnen, un wo de Torfhaben an'e Sliepmöhln to lüttjet wöör, faken muss 'n door stunnenlang töben, datt 'n Ste'e to'n Anleggen un Uutla'en free wor'.
Dat mit Bremen kreeg Witte all bald kloor. De Senaat beslööt de "Maßnahmen zur Förderung des Torfhandels". Un op hannobersche Siet verlöör de Hamm Dreih um Dreih un Bagen um Bagen.

Aber dat gröttste Öbel wöör jummer noch nich owerwunnen: de leidigen Schotten in de Schippgröbens.
Jummer woller seten de achtersten Scheep op'n Grund fast, wenn dat Babenwater mit'n groden Gulp un Swall döör dat fre'e Schottstau weggbruus. Denn müssen de Fohrnslü'e töben un töben, bit woller nugg Water nanlopen wöör. Wo kunn 'n door blooß 'n Dreih an kriegen? Slüsen mit de 2 Kamern wöörn eenfach to düer. Wat Neets muss 'n sick uutdenken! Wat best un priesgunstig wöör!

Un denn kööm dat Johr 1861. In Grasbarg wöör een Versammeln inberopen. De Gäststuben wöör vull. As Claus Witte in den Ruum kööm, harr he een grodet Poket unner'n Arm. Un as he fraagt wor', wenn he jem een Festgeschenk maken wull, anter he mit "ja".

Nu worn de Torfschippers aber neeschierig un all' swegen still un afwohrn Witte sien Hanteern. He pack dat Pokeet uut un wies jem, een Dings uut meterlange Latten, de op de Achtersiel döör Ledderstriepen mit'nanner verbunnen wöörn. Un denn vertell he de verdutzten Lü'e: "Dütt Dings heff ick mi sulben uutdacht. Dat is dat Hauptstuck in mienen Klappstau. Dat sett ick statts de lieken Schotten in'n Bagen twussen de Stauwänn". All' keken em fraagwies an, un de een un anner meen ook, wat dat denn woll for Vordeele broch. Doorvon verkloor he wieter: "An de beiden Sietenwänn' von dat Stauwark dübel ick Kantholtbagen von'e Grund gegen dat Babenwater un steek door düsse Lattenklappen achter. De böögt sick denn gegen dat Babenwater un word döör dat sien Daaldruck hoochhooln. Wenn nu een Schipp ankummt, druckt dat mit sien Vordersteven de Latten Stuck for Stuck daal, bit dat door lichtfahrig owerweggrutschen kann. Doornah richt dat Water, wat von baben nahdruckt, de Latten woller gegen de Sietenholter un verspeert sick sulben den Wegg."
Knapp datt Witte dat leste Woort ruut harr, door güng dat all loos: "Denn bruukt wi ja gor nich mehr uut't Schipp ruut!" "Un dat swore Schott bruukt wi nich mehr hoochtotehn!"

"Denn geiht ja gor nich mehr so veel Water mit wegg!" "Nä, de Stroom word ja blooß so veel daalduukt, as dat Schipp deep is." "Un dat Schipp bruukt wi denn gor nich mehr antohooln?" "Nä, dat wöörn to vele Vordeele op'n Maal, door glööf ick nich an." Un jummer mehr Stimmen worn luut, de an dat Wunnerwark nich glöben wulln. -- Eers as de Adelsdorper Timmermann Dierk Heißenbuttel twee von düsse Klappens in de Semkenfohrt inboot harr, kregen de Schippers woll to sehn, datt de Dinger just so funktschoneern, as Witte dat voruutseggt harr. Na, un denn duer dat ook nich mehr lang, bit ook in den Schippgraben von Huttendorp nah de Hamm de Klappen inboot wöörn. Door kööm de Torfhannel noch duchtiger in Gang. Jummer mehr Torf wor' graaft, jummer mehr Bremer Fohrten maakt. Op de meisten Höwe geef dat bald twee Scheep. Vadder un Jung, jeedeen staak un seil de Week twee- bit dreemaal nah de Hansestadt. Dat wöörn den Harfst ower 25 bit 30 Hunt. Bald harr jeder Hoff een Schippschuer, un bi Hüüs un Schünen worn nödige Flickarbeiten vornahmen. Männigeen bo ook een Torfschuer oder eene gröttere Schüün. So hett Claus Witte de Moorbuern hulpen un door rejell for sorgt, datt in Huttendorp un allerwegens de Satz wohr wor': "Den Drüdden sien Broot".

Mit dat Uutfinnigmaken von Kunstdunger un mit dat Ruutfinnen döör de "Moorversuchsstation" in Bremen, wo he op best op't Moorland intosetten is, kööm een groden Wannel op de Moorhöwe in Gangen: Uut den Torfmaker un Schipper wor' een Landweert. De harde Arbeit bleef; man se broch mehr in. Um-, An- un Neeboten kunnen vornahmen un betahlt weern. Dat Rookhuus kreeg 'n Schornsteen, dat Veefack wor' afscheert, for de apen Füerste'e kööm 'n Spoorheerd in den afdeelten Kökenruum, de Butzen worn ruutreten un door een Tweeslöperbett for henstellt, de een oder anner Vorwand wor' mossiv opmüert. Ook Moschiens, as Göpel, Forkenwenner, Hark- un Meihmoschien, worn anschafft. Aber ook for schöne Saken wöör Geld ower: Teppich, Vertikos, Vitrinen, Servanten worn in de ne'e Stuben stellt, wo for den iesern Plattenböötaben de Kononen- oder Schachtaben Warms spennen döön. Von den Kunstdunger un sienen Weert for de Moorhöwe kaam ick nu justemang op den Iesenbahnboo, op usen ooln Moorexpress, to snacken. Mit so'n Bahn kunnen ja ganz ännere Mengen von dat weertvulle Düngergoot in't Moor brocht weern. Man in Huttendorp röög sick doch Wollerstand. Wöör ja ook to verstaahn, von wegen de Geleisen midden döör't Feldland, un denn bi Nr. 1 dicht achter'n Huus vorower, wo schull door woll Minss un Veen Roh finnen, wenn'n jummer mit so'n pingeln un fleuten Ungedööm reken muss. Aber op lest wor' de Bahn doch ferdig un hööl op sien eerste Tour 1909 ook op'n Bahnhoff Heudorp-Huttendorp. So kööm Huttendorp ook noch in dat dicke Kursbook von de Reichsbahn un wor' owerregionaal bekannt.

Nah den Opstieg bit in dat 20. Johrhunnert rin slöög de l. Weltkrieg Wunnen in den Personenstand un de Inflatschoon un Weltwirtschaftskrise grode Schuldenlasten in vele Moorhöwe. Docrgegen hulpen woll um de Midde von de 30ger Johrn de fasten Priese for landweertschaftliche Produkte un dat Bewohrn vor Schuldenbankrott. Man döör den 2. Weltkrieg wor' ook dat woller to Schannen maakt, mehr noch: de Bloottoll von 17 fullen oder vermissten Suldaten bi 36 Kriegsdeelnehmer is in'n Vergliek besonners hooch. Dat hett von Kriegsanfang an all nah sick tagen, datt op vele Höwe de Hauptarbeitskraft fehln döön, wat de Oolndeeler, de Kinner un de Halfwussen uutglieken müssen. Aber ook Bombenscha'en in'n Januoor 1943 wöör to beklagen un jummer woller dat Aflewern von Peer, Fohrtüüg un Geschirr.

Den Truggstand wegen den Krieg hett af Midde von de 50er Johrn de tweete Wannel döör dat "Wirtschaftswunder" mehr äs wettmaakt: Betern Uutboo von de Gröbens un de Hamm, mehr Stratenboo un de "gewaltige Mechanisierung" broch de Landweertschaft ook in Huttendorp to'n Opbleuhn.

Aber mit den drüdden, den Struktuurwannel döör Vorschriften un Oplagen von'e EU un döör de Globalisierung mit den slimmen Priesverfall is dat nu ganz anners kamen: De Dorpslü'e hier in Huttendorp geiht dat woll nich slechter, aber hier in'n Dorp gifft dat vondaag blooß noch 3 Vullerwerbshöwe un anners blooß noch Nebenverdeenstlandweerte. Wööt hapen, datt de, wer door wieterhen biblieben doot, us' smucket Kultuurland afwohrn doot un köönt.

Sluten much ick düssen Part mit een inniget Gedenk- un Dankwoort an all' de Buern, de door bit nu to bidragen hebbt, datt use Moorlandschaft hier in Huttendorp un allerwegens an Hamm un Worp so wunnerboor antokieken is.

Ehter datt ick nu ganz to'n Enn kamen do, much ick noch op eene Saak to snacken kamen: op dat Tohopenstelln un Opschrieben von de Oortschronik. Ick nehm door mienen Hoot for af, for de, wer in ehre Freetied nah de Last von ehre Dagesarbeit noch de Kraft un den Moot opbringen doot, door noch wat op de Been to stelln.

Ick graleer de Huttendorper to den Dorpsgeboortsdag un dank all´ Gast for't gedürige Tohöörn.

Jürgen O. H. Ludwigs